Nu ook metamorfosa, staakt, word het wel een schaars groepje, merkt het konijn op. Pik
zegt niks. Ook de kikkers horen, zien niet, bovendien zweigen ze ook. Dit naar de ergenis
van konijn.
Konijn zegt:" kikkers zeg eens wat". Maar de kikkers zeggen niets. Dit tot nog grotere
ergenis van Konijn leid. "Kikkers roept hij nog eens". Maar de kikkers blijven niets
zeggen. De milde toon van konijn word plots vervangen door een hardere stem, een soort
famous grouse, met goedkope sigaren, strot, met te weinig nachtrust. Maar het gewenste
effect van konijn blijft uit inplaats dat de kikkers spontaan neer zouden vallen ,ja de
woede, en teleurstelling van konijn waren zo groot, begonnen twee van de kikker plots
voor de voeten van konijn te dansen.
Toen deze begonnen te dansen, raakte konijn in het druppel emmer fenomeen, waar hij
niet meer uit kon komen Als het ware zat hij vast in zijn eigen normen, wat de waarde
daar van was zou al snel blijken
Konijn had zich zelf niet in de hand, voor dat ook maar iemand er erg in had, was konijn,
konijn niet meer. Maar had het groot oorig flapsel meer weg van gochelaar, dan een beeste
met een pluis staartje, nee daar was geen sprake meer van.